Sadece Huzur

Sessizlik yada ıssızlık denebilir. Yalnızlığı en güzel anlatmanın yollarından birisi kendi kabuğuna çekilmektir. Kendimizi ne zaman yalnız hissetsek eğer içimize hüzün dolar. Yaşadığımız her geçen gün bize bir şeyler öğretmek yerine bizden bir şeyler aldığı bilinmeli. Hep kendimizi bir adım önde tutarak dünyada mücadele içersinde oluyoruz. Hangi amaçlı olacak kimse bilemez düşüncelerimizi. Kendimizin yarattığı koca bir dünyanın bize getirdikleri dışında hiç bir şey olmadığını biliyor muydunuz? Beklentilerimiz dünyalar kadar olur ama istediğimiz hiç bir şey gelmez. Bir şeyler için savaşırsın, o savaştıkların bir türlü sana ulaşmaz. Gittiğin yolun haddi hesabı hiçbir zaman olmamıştır. Kendimize ne kadar bir yer belirlesek bununla birlikte son bulur.

Ölenlerin arkasından ağıtlar yakılır bize hiç bir şey kazandırmadığı gibi öylece yaşamımızda devam etmeye devam ederiz. Yaramız hep derin olur dinmesi için tuz basarız yaksın da son bulsun bir şeyler ama hiç olmayacaktır. Olanlara karşı hep düşüncelerimiz gösterir bir kere insanoğluyuz hep isteriz. Fazlalıklar bize hediye mutluluk kazanç getirir. Azı ile yetinmeyi asla öğrenmeyiz. Bir fazlalık bizi daha mutlu eder hep istediğimiz değil midir zaten.

Yaratıldık ama doyamadık hiç bir şeye. Kimiz doğuştan şanslı olarak dünyaya gelir kimimizde sonradan bunların sahibi olur. Bizde o iki sınıfın arasında kalanlarınız ne doğuştan ne sonradan olduğumuz gibi yaşamımıza devam etmekteyiz. Düşüncelerimiz bazen kafamızı karıştırıyor daha çokta karıştıracak. Gördüklerimize kapılıyor hepsi şatafatlı şeyler değimlidir. Biz istemeden onlar bize gelmediği için hak yoluna değil de onların peşinden bir yerlere ilerliyoruz.