Yunus Emrenin Edebi Kişiliği

Yunus Emre kişiliği Allah’ı övmek ona olan sevgisini dile getirmek için yazılan ilahilerin öncüsü olduğunu bilinir. Dini Tasavvufi şiirin temsilcisidir kendisi. Eserlerin’de sık sık Allah aşkını, insan ve hayvan sevgisini dile getirmektedir. Mutasavvıf şairlerimizden birisi olup göze çarpan en saf güzel haliyle kullandığı Türkçe olmuştur. Yaşadığı dönem 1240 – 1321 yılında yazdığı yazılar Türkçe’nin en saf duru hali ile olması bugünde okuduğumuzda anlayacağımız dildedir. Şiirlerinde yazılarında hep Allah ve islam sevgisini dile getirmiştir.

Türk şair ve edebiyatçılarından birisi olmuştur. Türk edebiyatının önemli eserleri arasında yer alır. Mevlana, Yunus Emre ile yaptığı bir söyleşide verilen cevaplar karşısında öyle şaşırmıştırki kullandığı cümle şöyle olmuştur “Tanrısal mertebelerin hangisine yükseldimse bu Türkmen kocasını izim üzerinde buldum ve onu geçemedim”.

Türkçe’yi saf ve güzel hali ile kullanıp yazılarını yazması.
İnsanlığa önem veren yobazlığı kınadığı gibi Tanrı ve insan sevgisi olan birisi.
Söyleşileri oldukça duru haliyle dile getirmiş.
Sevgi, inan, kaygı şiirleri önemli eserler arasında bulunur.

Türkçe’mizi en güzel şekilde anlatan Yunus Emre’nin şiirlerinden birisi.

Bir garip ölmüş diyeler
Üç günden sonra duyalar
Soğuk su ile yuyalar
Şöyle garip bencileyin
Hey Emre’m Yunus biçare
Bulunmaz derdine çare
Var imdi gez şardan şara
Şöyle garip bencileyin